04 marzo, 2008

DE ESPALDAS AL MUNDO

RETIRADA EN EL MARATON DE BARCELONA



Me pedís un imposible,que haga una crónica del mayor palo y decepción que me he llevado en esta vida,y yo no encuentro por ningún lado la suficiente fuerza para hacerlo.¿Pero que queréis que os cuente que no podáis imaginar? Que estoy mal, que estoy hundido,que estoy jodido.....que he visto como en 2h.12 minutos se han ido al aire 3 meses de ilusiones, sueños, esperanzas, esfuerzos..... y con la sensación de que todo lo hecho durante ese periodo no ha servido de nada. Intentad poneros en mi lugar y lo entenderéis ,es muy fuerte.

Es tontería decir como me siento o lo que sentía cuando me puse a andar 4-5 minutos tras hacer miles a 5:30 y 6:10....O el vatacajo que me llevé cuando definitivamente me paré al 35 y me senté en la acera,allí vi pasar a Oscar,por un segundo intenté reincorporarme par ir con él,levanto el culo,doy un paso.......pero a quien quiero engañar?estoy muertooooooooo.Imaginarlo, de verdad,simplemente imaginarlo,a mi no me salen las palabras...........,lo que me salen son las lágrimas.
Muchas gracias por los ánimos y perdonad por el silencio, no os lo merecíais. No quiero ni imaginar como hubiera sido de haber estado solo en esto. Mención especial a mis chicos que se portaron como dioses y gracias a ellos lo he podido llevar un poquito mejor. Curioso es que los 2 debutantes han sido los mejores del grupo: Carlos 3h.12 y Oscar 3h.09 pasa a ser el mejor maratoniano Alcorino del año. Julio y Rafa mejorando 3 y 7 minutos quedándose en 3h.18 y 3h.17 pero quemados por la dureza de la prueba en sí y jurando que no volverían a caer en la tentación....,claro que también dijeron eso nada más terminar Valencia 07 y aquí están.Manuel que repetía tras Valencia ya hizo bastante en llegar con 3h.50.

Miedo me da en pensar en una teoría que dice que si en tu primer Maratón consigues bajar de 3h(me incluyo por que por 1 min. no vamos a reñir),luego te podría costar muchos años volver a mejorar esa marca o incluso no poder hacerlo ya nunca mas.
Ya se que hay que saber ganar y perder y que esto nos da alegrías y tristezas, pero que éstas sean en el día más esperado durante un año y dos semanas es un duro golpe. Me duele en el alma llevarme tan mal recuerdo del día, la prueba,el circuito y la ciudad donde se disputaba.Nada,absolutamente nada de todo ello ha tenido la culpa...Lo que ansiaba tanto en que llegase, ahora solo quiero olvidar.Lo mejor de todo es que creo que tengo el problema localizado,....y nada tiene que ver con las piernas o la maquinaria(pulmones,corazón...),la cosa va de algo que tenemos más arriba. Ahora solo tengo que tratar de eliminar la anomalía y que no vuelva a suceder por que eso no se entrena haciendo series o rodaetas de 2h.

Me han ganado la partida los nervios que eran muchos y muchos muchos,la presión que era tanto o más que los nervios,la responsabilidad de hacer algo mas de lo que incluso podría hacer....y sobre todo me ha ganado la partida una total y excesiva confianza,sin duda la clave del fracaso.

Ahora me doy cuenta de lo jodidamente duro que es correr un maratón a menos de 4´/Km y ello solo hace que mi gran admiración a quienes lo consiguen haya aumentado considerablemente. Y ahora me doy cuenta de lo traicionero e imprevisible que puede llegar a ser, donde no importa todo lo hecho anteriormente,como le pierdas el respeto y lo subestimes, en un zás! se puede ir todo al traste.

Volverlo a intentar? He terminado tan quemado y decepcionado que pienso que igual es mejor centrarme en los 10,15 y 21 Km. que es lo que mejor se me da y dejar el Maratón para más adelante hasta que no esté completamente seguro y preparado para lo que voy a hacer. Con todo, ahora no entiendo como el año pasado pude terminarlo tan bien estando supuestamente peor....Se dice que la veteranía es un grado, pero a veces en el Maratón no saber a lo que te enfrentas es toda una ventaja.

Personalmente estoy muy mosqueado con la organización por que una de las razones por las que decidí hacer este Maratón era que supuestamente tenían práctico de 2h.50´..... y vosotros lo visitéis? pues yo tampoco.No se me ocurre que más decir,estoy bloqueado.Si alguien quiere conocer algún detalle en concreto que no dude en preguntar,gustosamente responderé en la medida de lo posible.

Mirad eso;Fiuuuuuuuuuuuu!!!!!¿lo habéis visto?,¿no?......son los 3 meses que acaban de pasar volando dirección de la basura.Comienza la fase de reciclaje.Siento haberos fallado.Adiós y gracias a todos..

18 comentarios:

Francisco Castaño dijo...

Ánimo tío, no seas pesimista, mi forma de pensar es como la de paco, una vez te ha vencido el maratón, pero por tus hu.... que a la próxima lo consigues, así que ánimo, buscaté otro que te guste y a por él, no nos falles hombre.

Un mal día lo tiene cualquiera.

Saludos campeón.

Vicente dijo...

Eso de "haberos fallado" no me ha gustado nada. Tú NUNCA nos has fallado, siempre has estado ahí cuando hemos tenido un mal día, o cuando necesitábamos tus ánimos, así que olvida esa frase.

Por otro lado, es SOLO una carrera, nada más. Si, ya se que eso no es un consuelo, todos hemos pasado por tragos como el que acabas de pasar y sabemos que solo nosotros mismos podemos superarlos, pero de todos modos aquí tienes nuestros ánimos.

Relájate, disfruta de los entrenos, disfruta de la montaña sin buscar tiempos y verás que pronto estás hambriento de carreras de nuevo.

Un abrazo

Paco Montoro dijo...

Adrián pensar en tirar la toalla por una maratón fallida es un gravísimo error. Maratonianos profesionales ha abandonado en los 42 km (Paula R., etc)y no pasa nada por ello. Yo he abandonado en dos medias y ¿que? nada amigo. De las derrotas se aprende y mucho. En mi última maratón lloraba de impotencia en el km36 de rabia e impotencia, querer y no poder con los malditos calambres. Mas de 1000 kms de entreno con viento, frío, lluvia para una marca muy lejana de la que pensaba hacer. Ahora estoy pensando en el próximo maratón y tu no vas a dejar de correr maratones por un abandono...has apostado fuerte y no a podido ser, en el próximo lo consigue. Ánimo amigo.

JUNGLA dijo...

Adrián, venga muchos ánimos y no dejes que este Maratón te venza si no todo lo contrario que te sirva de fuerza y experiencia.

Eres muy joven todavía pero "golpes" así te hacen ser más fuerte en esta vida. Míralo así, eres tú el que la dirige. Es normal que te sientas mal pero en pocos días volverás a dar guerra. Todo depende de ti.

Un abrazo y un beso muy fuerte Campeón.

sendallarga dijo...

Compañero, muchas veces consideramos la magnitid del fracaso directamente proporcional a la cantidad de esfuerzo empleado en el intento. Pero se nos escapan otros aspectos como la valoración personal, las circunstancias o matices que en un momento dado pueden ser decisivos.

Digo esto porque el año pasado a mi me pasó algo parecido en la MiM. Puse mucho empeño y dedicación y la cosa salió fatal, rozando el fracaso más absoluto. Desde entonces tengo una máxima: "correr para divertirme". ¿Por qué?, porque no somos profesionales de esto, porque no estamos preparados psicológicamente para aguantar la presión del crono y aunque la preparación física sea la adecuada, no tenemos forma posible (o al menos así lo creo yo)de saber si estamos mentalmente preparados.

Pienso que estabas físicamente preparado pero quizas la presíón del momento te ha superado, como nos ha ocurrido a otros muchos.

Ahora es el momento de analizar, extraer conclusiones e intentar aprender de nuestros propios errores. Mucho ánimo campeón y verás como en unos días estás loco por fijarte nuevos retos. Que aunque no lo parezca, el mundo no se acaba.

Anónimo dijo...

No voy a decirte nada más sobre el tema Adrián, simplemente recordarte que el Sábado tienes una cita ineludible en Lucena, a no ser que quieras que tu amigo Ggroc se quede sin liebre. ;p

Dicen que el tiempo todo lo cura, efectivamente es así, y sino tiempo al tiempo. ;)

Un saludito máquina.

Ferran Vila dijo...

Adrià no siguis tan dur amb tú matix. Es imposible que d'aquests tre mesos no hagis tret res possitiu, no els has tirat a les escombraries, segur.
Ja se que ara és molt dur però com diem per aquí hi ha mes dies que llangonices i mes maratons, molts maratons, on tornar a intentar-ho.
Ja t'ho vaig dir, cuant més amunt dispares mes facil es errar el tret. A més si mires els temps de la majoria tots vem fer llufa en el 35, el día no va acompanyar gens.
I un altre tòpic, però una veritat com un temple. S'apren mes d'una derrota que de una victoria.
Vinga descansa, i ataca el repte un altre cop, la voluntad de sepurar-se és el que importa, aconseguir una marca o no, es purament anecdòtic.

Anónimo dijo...

Yeeeeeep paisano !!
No soy anónimo...
soy Luisfer (panalet)

¿de qué va eso de bajar la guardia?
¡¡ menudo atleta de pacotilla !!
¡¡ esa cabeza !!
¡¡ bien alta !!
ahora es cuando hay que sacar a la bestia que los fondistas llevamos dentro...
¡¡ aquí no se rinde ni el TATO !!

Te lo comenté una vez... no lo recordarás... creo que en el foro...
eres muy muy joven para centrar esfuerzos en maratones...
el fondo te lo dará la edad y la constancia...

mira los ejemplos de los veteranos que han empezado mucho después en edad de lo que lo han hecho tú...
mira Rafa, Julio, Oscar...
ellos no han llegado a su edad con el rodaje que tú llevarás cuando pases de los 30, 35...
entonces explotarás tu fondo...
hasta entonces... paciennnnnnncia que es la madre de la ciencia...

ahora explota la juventud, la velocidad, los 10000 15000 y las medias como mucho...
tampoco te quemes en la montaña...

aaaaaaños y aaaaaños te quedan para bajar una y otra vez de las 3 horas.

Y a ver si coincidimos prontito en alguna rodada...
yo, con el peque y el que llega, tengo que aprovechar al máximo las carreritas de cerca y las rodadas cortas...

así que...
nos vemos en tu pueblo (en el mío)... ¿¿ qué mejor lugar en el mundo para sanar las heridad del guerrero ??...

Echa un vistazo a la película a la que aludías antes de ir a BCN ("Las dos torres") allí sólo encontrarás victorias a base de fe y constancia...

ánimo campeón... y fe-li cas a ton pare... jejeje

Unknown dijo...

Adrián,
Creo que a pesar de todos los ánimos que te demos y de todo lo que te digamos es normal que estés bajo de moral. Sólo los que hemos preparado una maratón sabemos lo duro y largo que es, y que se vaya un sueño de esa manera siempre es un palo gordo. Ahora bien, con estas cosas aprendemos a sufrir, a encajar los golpes que nos da esta pasión tan estupenda que tenemos y nos hace fuertes ante una de las carreras más duras que hay. El problema al que nos enfrentamos cuando la primera maratón sale bien es que le perdemos el respeto a la distancia en si, a los 42195 metros, y nos empezamos a centrar en otros aspectos sin preocuparnos por centrarnos en que sobre todo, hay que llegar con fuerzas, que una pájara en un maratón no es como en cualquier otra carrera.
Reflexiona, analiza, y a por otra maratón. Es más, yo hasta te diría que aprovecharas el sensacional estado de forma que tienes (pues no lo has perdido) y te desquites con un tiempazo en alguna carrera en el próximo mes, o incluso que aguantes la forma si hay alguna maratón que puedas correr en las próximas tres semanas.
Si no, a descansar y a buscar un nuevo reto.
Un abrazo muy fuerte tío.

BUSCAMURS dijo...

Adrian, no et castigues així, home. No ens has fallat per a res; t'has preparat molt bé, estàs en un moment de forma envejable, ets jove, i hi ha més carreres que llonganisses per a la venjança contra Lord Cronometron.
Ben al contrari, estem molt orgullosos de tu: pels teus ànims, per la teua amistat, i perquè només fracassen les persones que no ho intenten.
Molt d'ànim i disfruta per Llucena, campió!!!

Abraham dijo...

Hola Nanu!!!! Encara no t'havia escrit res, però és que ara m'hi has obligat...je je je.... No crec que els TEUS es sentin decepcionats, ni sentin que els has fallat, ni res que se li assembli, simplement et va passar el que mai volem que ens passi en una cursa, que és buidar-te completament, no és greu, bé no és tant greu com ho pintes. Algú et deia per aquí que s'apren més de les derrotes que de les victories, i té tota la raó, sembla un tòpic o inclús demagogia, però és així nanu. Segur que ara amb els dies i els ànims que has rebut tot ho veus molt diferent, lo qual és bó.
No pateixis que pel què veig et queden moltes Maratons per fer, i si en una altra tornes a defallir, ni haurà una altra, i arribarà el dia que faràs el millor temps de la teva vida, ja ho veuràs!!!! Amunt aquest ànim i no et preocupis més del nacessari!!!! Encantat d'haver-te escrit!!!!!

David Rodriguez Roures dijo...

Adrian,te digo lo mismo que te he dicho hoy,eres joven y tienes todavía muchos años por delante,estoy seguro que rebajaras todas tus marca,esto ocurre y nos ocurre a todos,pero de todo lo negativo hay que sacar lo positivo y tirar palante.
Otra cosa te dire en esto del correr nunca se tira nada,tienes un entrene base que te servirá sin duda para darme guerra este verano,un saludo campeon.

Diego Rovira dijo...

Bueno Adrian, que t'he de dir que no t'han dit ja.
Quant posses la il.lusió en algo ( en aquest cas una marató) és mormal que no trobes explicació, a que no t'haga sortit com esperaves. Però això no vol dir, ni que ens hagues fallat a tots, ni a tu mateix. Es una carrera, fot abandonar-la, pero és una carrera. A més un mal dia, el tenim tots, i a tu te va tocar el diumenge, desgraciadament.
I que aquesta, no ha sortit com esperavem?! hi hauran moltes més, que les disfrutaras i ens faras disfrutar, i ja vindràn.

Takuma Ggroc dijo...

Adrian, ya te enganchare el disabte. ¿que vol dir aixo de estar depre?? ¿Y aixo de fallarmos? ¿A matros???

Ya te agarrare.

Solo fallan los que lo intentan, a ver se te crees que es facil el reto que te proponias... ya que acabar la hubieses acabado seguro, pero tu quieres mucho mas y ese espiritu de lucha y superación es el que te hará ser fuerte en el futuro...
Ademas pienso como muchos que ya lo han dicho, joder eres un "niño" pa esto de las maratones. esta claro que yo no soy muy veterano, pero mi progresión en esta distancia me la planteo en 5-10 años vista, asi que nada de desanimo y a planificar las siguientes carreras.

Cabeza alta, tripa dentro, pecho fuera.... A CORRER!!!!!!!!!

pd: espero nos veamos el sabado... ¿liebre?

Oscar 1977 dijo...

Molts ànims i endavant. No has fallat a ningú, ni a tu mateix. Alguna cosa ha fallat i tu ja l'has detectada. Aprén d'això, desconecta una mica, i tota la preparació que has fet no l'has llençat, la tens dins teu i sols has de buscar el dia que surti. De tot cor, animat noi que no es res!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Rafael dijo...

El triunfo no es solo conseguir lo que uno se propone,es intentarlo y aprender de las derrotas que nos enseñan mucho mas que las victorias,el triunfo es no rendirse, aunque las cosas nunca salgan.....Tras esta maraton tienes mucha mas experiencia que antes y encima una inmensa juventud para esta distancia,que mas puedes pedir???,te queda toda una vida por delante para hacer grandes cosas,aunque es normal que ahora estes depre saldras adelante y habras aprendido en esta aparente derrota.Busca conclusiones positivas y a entrenar, ya veras como la siguiente te sale bien.
Un abrazo y mucho animo¡¡¡.

The Dark Knight dijo...

Uauuuu, alucino en colores, no os merezco. Anoche ya vi algunos mensajes pero me quedé tonto leyéndolos una y otra vez. Cuantas verdades se dicen y razón teneís, hay frases para ponerlas en la cabecera de mi cama y leerlas todas las noches antes de irme a dormir.
Me estáis levantado el animo y ayudándome a seguir adelante, nunca os podré estar lo suficientemente agradecido.

Así imposible no mirar hacia adelante.Ahora lo más inmediato;el Sábado carerita de montaña 28 km.Al otro un 10.000, cosa que no hubiera hecho de haber terminado el Maratón,lo cual por otro lado lo hubiera preferido,claro está.

Muchas muchas gracias a todos.Me habéis emocionado.

Fran dijo...

No estoy para nada de acuerdo contigo. Y no cuesta imaginar tu sufrimiento, porque yo tambien lo he sufrido, como muchos de los que han escrito por aquí arriba. Ya te lo dije, tu categoría humana nunca fallará, y a nivel deportivo, aprovecha tu preparación para resarcirte haciendo otra prueba. Mi compi Diego, que la noche antes de la maratón tuvo fiebre se va a apuntar a MAPOMA.
Y si en esa foto que te hice hubieras salido de frente, ¿cómo hubieras titulado? ¿"Frente a otro nuevo reto"? ;-))))